W dniu wczorajszym minęła pierwsza rocznica śmierci naszego Przyjaciela Edwarda Mizikowskiego. Zamieszczamy aktualne zdjęcia nagrobka śp. Edwarda. Zdjęcia wykonał Jerzy Bogumił:

Przy tej okazji warto przypomnieć piękne słowa p.o. Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jana Józefa Kasprzyka, którymi pożegnał Naszego Edka:

Pierwsze nauki jak kochać Polskę brał od swojego ojca i stryja – żołnierzy Legionów Polskich, wcześniej działaczy Organizacji Bojowej PPS, żołnierzy polskich organizacji wojskowych. Przesiąkł tym wielkim duchem niepodległości i wiedział, ze niepodległość jest najpiękniejszą ideą, za którą można nawet oddać życie. Bo wolność i niepodległość Rzeczpospolitej jest najważniejsza. O takich, jak Edward pisał w „Przesłaniu Pana Cogito” Zbigniew Herbert, bo Edward szedł zawsze wyprostowany wśród tych, którzy byli na kolanach. Był zawsze odważny. Jak pisał książę poetów, w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy. Był odważny wtedy, kiedy zakładał strukturę MRKS, kiedy wydawał Głos Wolnego Robotnika. Był odważny, gdy dokonał czynu, który przeszedł do legendy Polski walczącej w latach 80-tych, kiedy wszedł na gmach Komitetu Centralnego PZPR i wywiesił transparent „Uwolnić więźniów politycznych”. To przeszło do legendy tak samo, jak akcje grup szturmowych Szarych Szeregów podczas II wojny światowej, jak akcje „Rudego”, „Alka”, „Zośki” . On czuł się ich spadkobiercą, tamtej tradycji powstańczej, niepodległościowej i wiedział, ze również w takiej formie należy walczyć o Polskę.

Parę lat temu Edward opublikował swój pierwszy tomik poezji i nadał mu tytuł „Serce i pazury”. W tych dwóch słowach zamyka się cała istota jego życia. On miał serce przepojone miłością do Polski i do drugiego człowieka. Pamiętajmy, że jeszcze kilka lat temu, sam mając niewiele, potrafił przyjmować pod swój dach rodziny, które uciekły przed inwazją rosyjską z Czeczenii. Że często dzielił się z drugim człowiekiem ostatnią kromką chleba, a dobrym słowem zawsze.

Miał ogromne serce do młodego pokolenia. Doświadczaliśmy tego w „Strzelcu” i w Związku Piłsudczyków, kiedy opowiadał nam, jako wspaniałe źródło historyczne, jak walczyło się o Polskę. Ale też opowiadał nam jak kochać Polskę i za tę lekcję, Edziu, serdecznie dziękujemy. To było to serce. Ale były też i te pazury, niczym z wiersza Baczyńskiego, gdzie pazury trzeba wbijać w rany ziemi, żeby się nigdy te rany nie zabliźniły błoną zapomnienia i pogardy. Do końca trwał w obronie tego miejsca, które Polacy wybrali po 10 kwietnia 2010 roku. Do końca, gdy innym brakowało odwagi, bronił krzyża, który postawili tam polscy harcerze. To właśnie o Nim, jestem głęboko przekonany, o takich jak On pisał Herbert „bądź odważny, gdy rozum zawodzi”. Był odważny, gdy innym tej odwagi brakowało.

Edwardzie kochany, nie mówimy Ci żegnaj, bo wiem, ze jesteś wśród nas. Wiem, ze będziesz z nami 6 sierpnia w Krakowie na Oleandrach, gdzie jak co roku meldowałeś się w mundurze strzeleckim, aby ruszyć na szlak swojego ojca i stryja szlakiem Pierwszej Kompanii Kadrowej. Wiem, ze będziesz z nami każdego 10-go, kiedy wspominamy tych, którzy zginęli w katastrofie smoleńskiej, że będziesz z nami każdego 13-go grudnia. Wiemy, ze będziesz z nami każdego dnia uśmiechnięty z tą ułańską fantazją, odwagą, dumą i miłością do Niepodległej Rzeczpospolitej. „Śpij kolego w ciemnym grobie, niech się Polska przyśni Tobie”

Rocznica śmierci śp. Edka Mizikowskiego
Mija rok od tragicznej śmierci naszego Przyjaciela i Brata „Mohera”.
Msza święta za spokój Jego duszy zostanie odprawiona 20 sierpnia 2018 roku w kościele w Kurklankach o godz. 18.00.

Zarząd Stowarzyszenia SW Mazowsze